Πρωτιά στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης!

Οι τουρίστες την αγαπούν και κάθε χρόνο πλημμυρίζει από κόσμο. Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη την επισκέπτονται προκειμένου να γευτούν την μαγεία της, το ηλιοβασίλεμα της, τις παραλίες της αλλά και την διασκέδαση που προσφέρουν τα μαγαζιά της στους επισκέπτες.

Αυτή την φορά τα Μέσα- Μαζικής- Ενημέρωσης ασχολούνται μαζί της για ένα ίσως ξεχωριστό λόγο. Ποιος είναι αυτός. Γνωρίζετε το - Ακρωτήρι της Σαντορίνης-; Το -Ακρωτήρι- σύμφωνα με στατιστική έρευνα κρίθηκε ως το καλύτερο μνημείο τα τελευταία χρόνια και εκείνο που σπάει τα ταμία στα εισιτήρια.
Το Ακρωτήρι έρχεται να προσθέσει στην παγκόσμια αίγλη της Σαντορίνης τον μοναδικό αρχαιολογικό του χώρο, με σπάνια ευρήματα από τον Μινωικό οικισμό, που πριν από χιλιάδες χρόνια θάφτηκε στη λάβα. Το Ακρωτήρι είναι σήμερα ένας γραφικός οικισμός της Σαντορίνης, με εύκολη πρόσβαση στην εκπληκτική Κόκκινη Παραλία, ενώ από το επίνειο του ξεκινούν μικρά καΐκια για την εξίσου πανέμορφη Άσπρη παραλία. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τα Φηρά. Κατά τα μεσαιωνικά χρόνια ήταν ένα από «καστέλια» του νησιού –ένα από τα μικρά κάστρα, στα οποία συγκεντρώνονταν οι κάτοικοι, σε περιπτώσεις πειρατικών επιδρομών.

 Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε το 1967, όταν ο αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος άρχισε εκεί τις συστηματικές ανασκαφές. Ωστόσο, η ύπαρξη του αρχαιολογικού χώρου ήταν ήδη γνωστή από τα χρόνια της κατασκευής της Διώρυγας του Σουέζ, καθώς για την ενίσχυση των τοιχωμάτων της χρησιμοποιούνταν «θηραϊκή γη» -υλικό από λάβα και στάχτες, που εξορύσσονταν από την περιοχή. Τότε, η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή είχε εντοπίσει έναν αρχαίο οικισμό, αλλά και αρκετές υπόσκαφες σπηλιές, οι οποίες πιθανόν να χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες ή ως σήραγγες διαφυγής. Ο Φάρος  Κοντά στο Ακρωτήρι, σε υψόμετρο 58 μέτρων, βρίσκεται ένας από του καλύτερους φάρους του ελληνικού δικτύου, καθώς το Ακρωτήρι βρίσκεται ακριβώς στον άξονα Πειραιά – Αλεξάνδρεια.

Ο φάρος κτίσθηκε το 1892, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας στο νησί, από γαλλική εταιρεία. Στην αρχή ο φάρος δούλευε με πετρέλαιο και η φωτεινότητα του έφθανε τα 23 ναυτικά μίλια. Ανακαινίστηκε το 1925. Η λειτουργία του διακόπηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. To 1983 ηλεκτροδοτήθηκε και από το 1988 έγινε πλήρως αυτοματοποιημένος. Στα νότια του φάρου βρίσκεται ένα καλό αγκυροβόλιο, που προστατεύεται από βόρειους ανέμους, το οποίο οι ντόπιοι το αποκαλούν Λιμνιονάρι ή Λιμανάρι.

Ο Μπάλος Ο Μπάλος ή Πάλος είναι ένας μικρός όρμος στα βορειοδυτικά του χωριού του Ακρωτηρίου. Σύμφωνα με την παράδοση ονομάζεται έτσι γιατί εκεί οι κοπέλες χόρευαν Μπάλο.Τον 19ο αιώνα ήταν το λιμάνι, από το οποίο διακινούνταν τα προϊόντα της περιοχής. Πάνω στα βράχια, δίπλα ακριβώς από το λιμανάκι αυτό, υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου.Στην περιοχή του Μπάλου υπάρχει και το υπόσκαφο παρεκκλήσι των Εισοδίων της Θεοτόκου, που είναι γνωστό και ως Παναγιά του Πάλου. Και στην περιοχή αυτή υπάρχουν αρκετές υπόσκαφες σπηλιές, στις οποίες φέρεται ότι ζούσαν μοναχές. Στη μεγαλύτερη από αυτές τις σπηλιές υπάρχει ο ναός της Αγίας Τριάδας.

Ο αρχαιολογικός χώρος- Σύμφωνα με τα ευρήματα των ανασκαφών η περιοχή του Ακρωτηρίου κατοικήθηκε κατά την Ύστερη Νεολιθική περίοδο (γύρω στο 4.500 π.Χ.) και κατά τον 18ο αιώνα π.Χ. είχε εξελιχθεί σε πόλη. Στις αρχές του 17ου αιώνα π.Χ. ισοπεδώθηκε από σεισμό, αλλά ξανακτίστηκε πάνω στα ερείπια και άκμασε κατά την Υστεροκυκλαδική Ι περίοδο, μέχρι τον ενταφιασμό της από την Μινωική έκρηξη. Πιθανολογείται ότι ήταν η πρωτεύουσα του νησιού. Η έκταση των ανασκαφών καλύπτει μέχρι σήμερα 14 στρέμματα.

 Η δόμηση του οικισμού ήταν πυκνή και διέθετε πολυώροφα κτίρια με πλούσιες τοιχογραφίες, οργανωμένες αποθήκες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους, πλατείες και είχε ένα πλήρως αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια. Οι πολλές τοιχογραφίες, που έχουν αποκαλυφθεί, προδίδουν μια εξελιγμένη και εκλεπτυσμένη αστική κοινωνία, η οποία ντυνόταν με πολυτέλεια, κομψότητα και εντυπωσιακή πολυχρωμία. Στον αρχαιολογικό χώρο δεν έχουν εντοπιστεί ανθρώπινοι σκελετοί, γεγονός που δηλώνει ότι οι κάτοικοι του είχαν απομακρυνθεί πριν ο οικισμός να καλυφθεί από τη λάβα και τις στάχτες του ηφαιστείου –υλικά που θάβοντας τον οικισμό, ταυτόχρονα τον συντήρησαν σε άψογη κατάσταση.



Πηγή: touristorama.com